Jedna szlachtuje ludzi zawodowo, druga w wolnym czasie. Obie mają słabość do pogrzebacza, ale jedna woli nóż, a druga szpilkę do włosów. Pierwsza, trochę starsza, ma na imię Tasya (Andrea Riseborough), a druga Alexia (Agathe Rousseau). Nigdy się nie spotkały, ale ich życia mają zaskakująco wiele punktów wspólnych. Gdyby były siostrami, ich rodzicami byliby Brandon Cronenberg i Julia Ducournau. Tasya z Possessora i Alexia z Titane mają ze sobą wiele wspólnego. I za nic nie pasują do społecznych oczekiwań wobec nich. Nawet gdyby chciały.
POSSESSOR i TITANE – dwie twarze tej samej bogini
POSSESSOR – recenzja filmu Brandona Cronenberga
Possessor dostarcza wrażeń estetycznych na wysokim poziomie, a przy tym rozsmakowuje się w ultraprzemocy. Jest tak intensywna, że na jej widok Aleksowi z Mechanicznej pomarańczy zrobiłoby się słabo. Brandon Cronenberg w swoim drugim autorskim filmie poświęca dużo czasu na kryzysy tożsamości. Jak dużo można ich mieć, jak potrafią być skomplikowane. I choć to rasowe science fiction, czuć w nim wyrafinowany dramat psychologiczny.